Sektarisme
Het sektarisme is een stroming binnen de barok waarbij de tegenstellingen tussen de religieuze stromingen, katholiek versus het afgescheiden protestantisme, centraal stond. Na de reformatie waren die tegenstellingen zeer groot geworden en dat was dan ook in de kunstuitingen terug te vinden waarbij duidelijk partij getrokken werd.
Achtergronden sektarisme
In door protestanten gedomineerde landen leidde dit bijvoorbeeld tot de zogenaamde beeldenstorm. Hierbij werd de typisch katholieke kunst vernietigd. In de protestante kerk werd het vereren van afgebeelde heiligen als een vorm van afgoderij gezien. En daarmee als een dwaling in de leer waartegen men op diende te treden. We vinden in de protestante kerk dan ook geen schilderijen of beelden van heiligen of andere religieuze objecten meer terug die eerder in de Katholieke kerk juist heel gebruikelijk waren. .Als er gebruik wordt gemaakt van religie dan is dat vooral het weergeven van Bijbelteksten. We zien wel dat Bijbelse verhalen nog wel eens voor inspiratie zorgen bij de Noord-Nederlandse kunstenaars van protestantse afkomst.
In het sektarisme wordt deze tegenstelling nog eens verder uitvergroot. Was het piëtisme nog vooral bedoeld om de grandeur van de Katholieke kerk te vergroten, bij de stroming van het sektarisme was de doelstelling vooral om andere geloven af te vallen.
Onder meer door deze geloven in het belachelijke te trekken.
Typerende kunstenaars in het Sektarisme
- Gianlorenzo Bernini;
- Alonso Cano;
- Philippe de Champaigne;
- El Greco;
- Jean Jouvenet;
- Bertolomé Esteban Murillo;
- Andrea Pozzo;
- Rembrandt Hermensz Van Rijn;
- Franciso de Zurbarán.
