Sociaal-realisme
Het sociaal-realisme had tot doel om de heersende sociale omstandigheden van direct na de tweede wereldoorlog vast te leggen.
Het sociaal-realisme kwam beter tot zijn recht in de fotografie dan in de andere kunstvormen.
Het sociaal-realisme had ook duidelijke politieke doelstellingen.
Het sociaal-realisme moet niet te verward worden met de Russische sociale kunst
Deze kunstvorm groeide in feite samen op met de groeiende armoede onder grote groepen van de bevolking. Door de dramatiek die gebruikt werd om deze armoede weer te geven heeft het sociaal-realisme de neiging om (te) sentimenteel van aard te zijn
Politieke waarden gaan vaak vóór de kunstzinnige motieven
Subrichting was de Kitchen-sink school. Dit waren kleurloze en vaak wat rommelige werken
Het sociaal-realisme beschrijft periode na 2e wereldoorlog en eiste na deze moeilijke periode verandering en verbetering met name voor wat achter gebleven groepen.
Het sociaal-realisme is zowel tegen de staat als dat het juist de hulp van de staat inroept om problemen op te lossen. Kortom, een lastige spagaat om op te lossen. Laat staan om in kunst weer te geven.
Typerende kunstenaars in het sociaal realisme
- John Bratby;
- Gustave Courbet;
- Otto Dix;
- Nan Goldin;
- George Grosz;
- Kathe Kollwitz;
- Edward Middleditch;
- Jack Smith.
