Camille Pissarro
Personalia
- Geboortejaar 1839
- Geboorteplaats [plaats]
- Jaar van overlijden 1903
Biografie Camille Pissarro
Camille Pissarro (1839–1903) is een van de grondleggers van het impressionisme en een belangrijk figuur in de ontwikkeling van het neo-impressionisme. Ondanks dat hij gedurende zijn carrière meerdere malen werd afgewezen door de Parijse salon, is zijn invloed op de moderne schilderkunst onmiskenbaar. Zijn werk werd in 1863 wel geaccepteerd op de Salon des Refusés, een tentoonstelling die werd opgericht voor kunstenaars wier werken door de officiële Parijse Salon waren afgewezen. Dit was een keerpunt in zijn carrière, hoewel de periode zelf ter discussie stellend was vanwege de strengere regels van de Parijse Salon, aangescherpt door de wereldtentoonstelling in Parijs dat jaar.
Pisarro in Londen
Na de frans-duitse oorlog in 1870 verhuisde Pissarro naar Londen, waar hij zijn werk voortzette en nieuwe inspiratie vond. Zijn artistieke carrière ontwikkelde zich door verschillende fasen, waarbij hij na de impressionistische periode een nieuwe richting insloeg. Pissarro begon te experimenteren met een techniek die bekend staat als het "Virgulisme", een techniek waarbij schilderijen werden opgebouwd uit minimale penseelstreekjes. Pissarro's invloed strekt zich uit over zowel het impressionisme als het neo-impressionisme, twee van de meest totaal andere stromingen in de 19e-eeuwse kunstwereld.
De vroege jaren en de Salon des Refusés
Camille Pissarro werd geboren in 1839 op het eiland Saint Thomas, toen een Deense kolonie in de Caraïben. Op 12-jarige leeftijd werd hij naar Parijs gestuurd om zijn opleiding voort te zetten, maar hij keerde later terug naar Saint Thomas, waar hij begon te werken in het familiebedrijf. Al snel ontdekte hij zijn passie voor tekenen en schilderen, wat hem ertoe bracht in 1855 terug te keren naar Parijs om een kunstopleiding te volgen.
In Parijs sloot Pissarro zich aan bij een groep jonge kunstenaars die ontevreden waren over de traditionele stijl van de officiële Parijse Salon. Deze salon, het belangrijkste platform voor kunstenaars in Frankrijk, stond bekend om zijn strikte regels en voorkeur voor academische kunst. Pissarro, samen met andere vernieuwende kunstenaars zoals Édouard Manet en Claude Monet, vond dat de salon te conservatief was en te veel vasthield aan ouderwetse stijlen en onderwerpen.
Zijn werk werd in 1863 afgewezen door de Parijse salon, maar datzelfde jaar werd de salon des refusés opgericht, waar Pissarro's werk wel werd getoond. Deze alternatieve tentoonstelling werd een belangrijk platform voor vernieuwende kunstenaars en droeg bij aan de opkomst van nieuwe stromingen zoals het impressionisme. de salon des refusés was in feite een reactie op de toenemende ontevredenheid van kunstenaars over het starre beleid van de officiële salon en het werd een katalysator voor de opkomst van de avant-garde kunst in Frankrijk.
Pissarro in Londen leverde de nodige nieuwe invloeden op
Tijdens de Frans-Duitse oorlog in 1870 vluchtte Pissarro naar Londen, waar hij tijdelijk verbleef. Deze verhuizing bleek doorslaggevend voor zijn artistieke ontwikkeling. In Londen ontmoette hij de franse kunsthandelaar Paul Durand-Ruel, die later een belangrijke rol zou spelen in de promotie van het werk van de impressionisten.
In Londen maakte Pissarro kennis met de werken van de Engelse landschapsschilders, zoals John Constable en J.M.W. Turner, die grote invloed op hem zouden hebben. Hij begon zich steeds meer te richten op het vastleggen van de sfeer en het licht in het landschap, een kenmerk dat later bepalend zou worden voor het impressionisme. Bovendien begon hij te experimenteren met nieuwe technieken en kleurgebruik, wat zijn werk in deze periode een frisse en vernieuwende kwaliteit gaf.
Pissarro en het impressionisme
Bij zijn terugkeer in Frankrijk na de oorlog sloot Pissarro zich aan bij een groep gelijkgestemde kunstenaars, waaronder Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Édouard Manet en Edgar Degas. Deze groep werd later bekend als de impressionisten, vernoemd naar een kritiek op een van Monets schilderijen getiteld "Impression, soleil levant." Pissarro was een van de meest actieve leden van deze groep en nam deel aan bijna alle impressionistische tentoonstellingen tussen 1874 en 1886.
Impressionisten stonden bekend om hun radicale benadering van schilderkunst. Ze braken met de ingeroeste gewoonten en rituelen van het academische schilderen door buitenshuis te werken (plein air schilderen) en de nadruk te leggen op de vluchtigheid van licht en kleur. In plaats van gedetailleerde en geperfectioneerde schilderijen, maakten ze werken die momenten in de tijd vastlegden, vaak met losse penseelstreken en felle kleuren. Pissarro was vooral geïnteresseerd in het vastleggen van het alledaagse leven van boeren en arbeiders, wat hem onderscheidde van zijn collega's die zich meer richtten op de stedelijke bourgeoisie.
Zijn schilderijen uit deze periode, zoals "Le verger" (1872) en "Les toits rouges" (1877), tonen zijn meesterschap in het weergeven van licht en kleur, evenals zijn interesse in het eenvoudige, landelijke leven. Ondanks de aanvankelijke kritiek en afwijzing door de kunstwereld, bleven Pissarro en zijn collega’s hun werk tonen in de impressionistische tentoonstellingen, wat uiteindelijk leidde tot bredere erkenning van hun werk.
De neo-impressionistische fase, virgulisme en pointillisme
Aan het eind van de jaren 1880 begon Pissarro te experimenteren met een nieuwe techniek, geïnspireerd door het werk van Georges Seurat en Paul Signac. Deze kunstenaars ontwikkelden het pointillisme, een techniek waarbij schilderijen werden opgebouwd uit kleine stippen verf die optisch mengen wanneer de kijker van een afstand naar het werk kijkt. Pissarro paste deze techniek op zijn eigen manier toe en ontwikkelde een stijl die bekend werd als virgulisme, waarbij hij minimale penseelstreken gebruikte om subtiele kleurovergangen te creëren.
Zijn werken uit deze periode, zoals Femme dans un champ (1891), tonen een nieuw niveau van technische precisie en visuele complexiteit. In plaats van de losse, spontane penseelstreken van het impressionisme, koos Pissarro voor een meer gestructureerde aanpak, waarbij hij elk deel van het schilderij zorgvuldig opbouwde met kleine penseelstreken. Dit gaf zijn werk een bijna wetenschappelijke precisie, terwijl het toch de kern van licht en kleur bleef vastleggen.
Hoewel Pissarro het neo-impressionisme omarmde, keerde hij later weer terug naar een meer losse, impressionistische stijl. Hij bleef echter altijd een pionier, bereid om nieuwe technieken en stijlen te bekijken, wat hem tot een van de meest veelzijdige en invloedrijke kunstenaars van zijn tijd maakte.
Samenvattend
Camille Pissarro's artistieke carrière omspant meerdere belangrijke kunststromingen, van het vroege impressionisme tot het latere neo-impressionisme. Ondanks de vele afwijzingen die hij in zijn vroege carrière moest verduren, slaagde hij erin om een blijvende invloed te maken op de kunstwereld. Zijn vermogen om zich aan te passen en te evolueren, evenals zijn bereidheid om nieuwe technieken en benaderingen te bekijken, maken hem tot een sleutelfiguur in de ontwikkeling van de moderne kunst.
De schilderijen van Camille Pissarro, of ze nu zijn gemaakt met de losse penseelstreken van het impressionisme of de stippen van het pointillisme, blijven een bewijs van zijn talent en innovatieve geest.
 |
| Camille Pisarro - Zonsopgang in Moret sur Loing |
Stromingen
Camille Pissarro wordt tot het Impressionisme en het Neo-impressionisme gerekend.
Extra informatie
Deze informatie over Camille Pissarro is nog niet compleet en zal de komende tijd nog worden aangevuld.
 |
The Countryside in the Vicinity of Conflans Saint Honorine |
